Mój dzień spędzony na Icefields Parkway czyta się jak list miłosny do Gór Skalistych – każdy zakręt, szlak i turkusowe jezioro wyryte są w mojej pamięci. Pozwólcie, że przeniosę to z powrotem do tych chwil, wplatając w to kilka historii za górami i jeziorem, które skradły moje serce.
Zaledwie kilka kilometrów od Beauty Creek zatrzymałem się w tym wąwozie Panorama.
Kolejne 10 km dalej ten Wounder zmusił mnie do zatrzymania się i zrobienia zdjęcia.
Tego dnia, gdy zaparkowałem samochód przy Columbia Icefield i poszedłem w stronę małego jeziorka, do którego spływa woda z topniejącego lodowca, znalazłem się w jednej z najwspanialszych scenerii Gór Skalistych. Przede mną wyrastał potężny Mount Wilcox, którego szczyt sięga 2 884 m i który niczym strażnik czuwa nad lodowcem Athabasca.
W oddali majaczył dostojny Mount Columbia – najwyższy szczyt Alberty, wznoszący się na 3 747 m. Po stronie południowo-zachodniej ostro ku niebu wbijał się surowy Mount Bryce, ciemny i dziki.
Kształty tych gór zapierały mi dech w piersiach. Wilcox miał łagodne, choć strome stoki, prowadzące ku postrzępionym graniom. Columbia wznosiła się jak ostra, dostojna piramida, a Bryce przypominał dziką kamienną iglicę, której krawędzie przecinały niebo. Czułem się, jakbym wszedł do katedry zbudowanej z lodu i skały.
Czy to nie raniące, że nadal istnieją lodowce, jeśli widzisz, ile litrów wody na sekundę spływa w dół?
Potem pojechałem dalej na krótki szlak Glacier Lake Trail niedaleko Saskatchewan River Crossing. Ten zaledwie 1,1-kilometrowy spacer doprowadził mnie do punktu widokowego, z którego mogłem spojrzeć na dolinę w łagodniejszej odsłonie.
Najpiękniejsze chwile czekały jednak przy Peyto Lake. Z punktu widokowego na Bow Summit jezioro rozłożyło się przede mną w całej krasie – ukształtowane jak głowa wilka, lśniące niesamowitym turkusem.
Jezioro zasilane jest wodami z topniejącego lodowca Peyto, będącego częścią Wapta Icefield. Strumienie niosą ze sobą mączkę skalną, a te drobiny w promieniach słońca zamieniają wodę w bajeczny kolor.
Wokół jeziora piętrzą się Caldron Peak, Peyto Peak i Mount Jimmy Simpson. Tworzą one jakby ochronny krąg: Caldron Peak z ostrymi krawędziami, Peyto Peak solidny i dumny, a Mount Jimmy Simpson spokojny, ze zboczami wygładzonymi przez wiatr i czas.
Gdy stałem nad jeziorem, ogarnęła mnie cisza – taka, jakby góry same wstrzymały oddech. Wilcox, Columbia i Bryce były tego dnia porannymi strażnikami lodu, a teraz Caldron Peak, Peyto Peak i Jimmy Simpson strzegły turkusowego jeziora. Poczułem, że nie przeszedłem tylko szlaków. Przeszedłem przez opowieści – opowieści o lodzie, skale i czasie.
Cóż, Icefield Parkway to jedna z najpiękniejszych autostrad na świecie, z której roztaczają się kilometrowe widoki na wąwozy. Spałem na kempingu Mosquito Creek, który również jest otoczony wspaniałymi górami.
